γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Μετενσάρκωση και Ορθόδοξη πίστη


Κείμενο δημοσιευμένο στό περιοδικό
«Ἐφημέριος»,
μηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
ἔτος 60, τεῦχ. 11, Δεκ. 2011.
  
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ Ἀλήθεια πού μᾶς ἔχει φανερώσει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Ἔχοντας σάν ὁδηγό αὐτή τήν Ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος προσεγγίζει τόν Θεό, κοινωνεῖ μαζί Του καί σώζεται. Ἡ Ἀλήθεια αὐτή δέν μᾶς φανερώνει μόνο τί εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά καί τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, καί ποία εἶναι ἡ σχέση του μέ τόν Θεό. Ἄν κάποιος δέν ἔχει ὀρθή ἀντίληψη γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τή σχέση του μέ τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τόν Θεό καί νά σωθεῖ. Εἶναι φανερό, λοιπόν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία, δηλ. ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας.

Σύγχρονες μορφές Αρειανισμού


Κείμενο δημοσιευμένο στό περιοδικό
«Ἐφημέριος»,
μηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
ἔτος 60, τεῦχ. 6, Ἰούν. 2011.

Ὅπως εἶναι γνωστό ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, ὁ Ἀρειανισμός εἶναι ἡ πρώτη ἀπό τίς μεγάλες αἱρέσεις πού συντάραξαν τήν Ἐκκλησία τόν δ΄ καί ε΄ μ.Χ. αἰ. Εὔστοχα ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς «ἡ ριζοσπαστικότερη αἵρεση τοῦ Χριστιανισμοῦ» (Στ. Παπαδοπούλου, Πατρολογία Β΄, Ἀθήνα 1999, σ. 114) καί ὄντως ἀποτελεῖ διδασκαλία, πού καταργεῖ τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιχειρεῖ νά ἀνατρέψει ἐκ θεμελίων τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Σέ γενικές γραμμές δίδασκε ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀνήκει στά κτίσματα (δημιουργήματα) τοῦ Θεοῦ, δηλ. δέν εἶναι ἀληθινός Θεός καί δέν ἔχει τήν ἴδια φύση μέ τόν Πατέρα. Κατά συνέπειαν, καί ὁ ἱστορικός Ἰησοῦς Χριστός δέν ἦταν ἀληθινός Θεός, οὔτε πραγματικός Σωτῆρας τοῦ κόσμου. Μέ τήν εὐρύτερη ἔννοια, Ἀρειανισμός εἶναι κάθε πίστη ἤ ἀντίληψη πού ὑποτιμᾶ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Τέτοιες ἀντιλήψεις ἐμφανίζονται σέ πολλές περιπτώσεις στήν ἐποχή μας, ἐκφραζόμενες εἴτε ἀπό συγκεκριμένες αἱρετικές ὁμάδες εἴτε ἀπό εὐρύτερα θρησκευτικά ἤ ἀποκρυφιστικά κινήματα, ὅπως αὐτό τῆς Νέας Ἐποχῆς κ.ἄ. Ὁ Ἀρειανισμός δηλ. δέν εἶναι ἕνα φαινόμενο τοῦ παρελθόντος, ἀλλά κάτι, πού ἀφορᾶ σέ κάθε ἐποχή καί πολύ περισσότερο στήν ἐποχή μας. Ἄς δοῦμε, ὅμως ἐνδεικτικά κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Η Νέα Εποχή και οι αντιλήψεις της


Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ

ΙΕΡΕΩΣ
 ΣΩΤΗΡΙΟΥ Ο. ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑ

Εἰσήγηση στήν Β' Ἀντιαιρετική Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας (Ἱερός Ναός Ἁγίας Βαρβάρας Τριπόλεως - 5 Νοεμβρίου 1998), μέ ἐλάχιστες τροποποιήσεις.

Ἕνας ἀπό τούς βασικότερους τομεῖς τῆς ἀποστολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν ἐποχή μας εἶναι ἡ περιφρούρηση τοῦ λαοῦ τοῦ Κυρίου ἀπό τά ἄτομα ἤ τίς ὁμάδες πού προσπαθοῦν νά διαστρέψουν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀπομακρύνουν τά μέλη της ἀπό τήν ὁδό τῆς σωτηρίας μέ τήν εἰσαγωγή ἄλλων διδασκαλιῶν καί ἀντιλήψεων καί μέ τή διάδοση νέων, ἀσυμβίβαστων μέ τήν ὀρθόδοξη ἀντιλήψη, κοσμοθεωριῶν. Βέβαια, ἡ διατήρηση τῆς αὐθεντικότητας τῆς ἀλήθειας πού ἀπεκάλυψε ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ διαφύλαξη τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων δέν εἶναι ποιμαντική ἀνάγκη τῆς ἐποχῆς μας μόνο. Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία, ἀπό τήν ἀποστολική ἐποχή μέχρι σήμερα, διά τῶν ὑπευθύνων Λειτουργῶν της (Ἐπισκόπων, Πρεσβυτέρων καί Διακόνων), διά τῶν καθιερωμένων ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν (ἱερῶν Συνόδων) καί διά τῶν αὐθεντικῶν ἐκφραστῶν τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς (Ἁγίων καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας) ἐπιτελοῦσε αὐτό τό ἔργο, ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου: «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ» (Πράξ. 20, 28). Σήμερα, ὅμως, τό ἔργο αὐτό καθίσταται ἰδιαίτερα δύσκολο καί πολύπλοκο, διότι ἕνα συνεχῶς αὐξανόμενο πλῆθος αἱρετικῶν καί παραθρησκευτικῶν ὁμάδων ἐπιχειρεῖ νά ἀλλοιώσει τό φρόνημα τοῦ λαοῦ μας, νά εἰσαγάγει νέα ἤθη, νά θέσει στό περιθώριο τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 60, Οκτ. - Δεκ. 2013


ΤΕΥΧΟΣ 60     ΤΡΙΠΟΛΙΣ      ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ  2013

Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Ω Ν

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν 
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε.
Χριστός ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε.
Χριστός ἐπί γῆς· ὑψώθητε».
Ἡ ἐνανθρώπησι τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι τό μεγαλύτερο γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, γιατί χάρις σ' αὐτό βρῆκε ὁ ἄνθρωπος καί ὁλόκληρη ἡ δημιουργία τήν πραγματική λύτρωσι καί γι' αὐτό ὅλοι μας τήν ἁγία ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων μ' ἕνα στόμα καί μέ μιά καρδιά ὑμνοῦμε καί δοξολογοῦμε τόν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Το μάθημα των Θρησκευτικών και οι αιρέσεις


ΤΕΥΧΟΣ 60     ΤΡΙΠΟΛΙΣ   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2009

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αρέσεις καί νομικός προβληματισμός γιά τό μάθημα τν Θρησκευτικν

πως εναι γνωστό, στή χώρα μας δρ να μεγάλο πλθος αρέσεων καί παραθρησκευτικν μάδων, ο περισσότερες πό τίς ποες δέν ναγνωρίζονται ς «γνωστές θρησκεες», φο δέν πληρον τίς προϋποθέσεις, πού θέτει τό Σύνταγμα καί λληνική νομοθεσία. Ο μάδες ατές εναι γνωστές διεθνς ς «σέκτες» («αρετικές μάδες» «νέες θρησκευτικές κινήσεις» «μάδες θρησκευτικο σωτεριστικο πνευματικο χαρακτρα», κατά τήν ρολογία τς Ερωπαϊκς νωσης). Στή χώρα μας πιχειρον νά κάνουν ασθητή τήν παρουσία τους, θέτοντας συνήθως να πλθος νομικν προβλημάτων, γιά δθεν παραβίαση τς θρησκευτικς λευθερίας καί τν τομικν δικαιωμάτων, γιά δθεν ναχρονιστική νομοθεσία κ.λ.π. Θεωρον τι λληνική νομοθεσία εναι σύμβατη μέ τά ερωπαϊκά δεδομένα καί σχυρίζονται τι χώρα μας χει δθεν καταδικασθε πό διεθν δικαστήρια γιά τή σχετική της νομοθεσία, παραποιώντας, μάλιστα, δικαστικές ποφάσεις.

Η ιστορικότητα του Ιησού και οι αμφισβητήσεις της


ΤΕΥΧΟΣ 59       ΤΡΙΠΟΛΙΣ     ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008

Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ

Τό πρόβλημα το «στορικο ησο»

Θεμέλιο τς χριστιανικς κκλησίας πρξε νέκαθεν τό πρόσωπο το ησο Χριστο. πίστη στόν Χριστό, ποτελε παραίτητη προϋπόθεση γιά τήν νταξη καί τήν παραμονή μας στήν κκλησία. πίστη ατή πηγάζει πό τήν βεβαιότητα τι ησος εναι πρωτίστως να στορικό πρόσωπο, κάποιος πού ζησε σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο. ντίληψη ατή, συμπληρωμένη μέ τήν πεποίθηση, τι τό στορικό ατό πρόσωπο εναι «Υός το Θεο το ζντος», δηλ. διος Θεός, πού λθε στόν κόσμο γιά τή σωτηρία μας, ποτελε τήν «πέτρα», πάνω στήν ποία χει θεμελιωθε κκλησία το Χριστο, στε «πύλαι δου ο κατισχύσουσιν ατς» (Ματθ. 16, 16-18). ν κλονισθε στορική ατή βάση, λόκληρο τό οκοδόμημα τς κκλησίας καταρρέει καί χριστιανική πίστη μεταβάλλεται σ’ ναν μθο, κόμη χειρότερα, σέ μιά πάτη!

Η Καινή Διαθήκη και οι αλλοιώσεις της


ΤΕΥΧΟΣ 58     ΤΡΙΠΟΛΙΣ     ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2008

Η  ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

Μιά σύγχρονη αρεση στά βήματα τν ρχαίων αρετικν

Εναι γνωστό, τι πό τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες, ο ρχαοι αρετικοί διακρίνονταν γιά τήν περβολική «προσήλωσή» τους στό κείμενο τς γίας Γραφς. φθαναν, μάλιστα, σέ σημεο νά κατηγορον τούς κπροσώπους τς κκλησίας (μεγάλους Πατέρες καί γίους), γιά χρήση ρων «καινν» (νέων) καί «γράφων» (μή περιεχομένων στήν γ. Γραφή). Συνήθως δύσκολα γινόταν ντιληπτό τι ατή «προσήλωση» στή Γραφή ταν, τελικά, να ψεδος, μιά πάτη: λλοτε συνειδήτη (κατ’ ξοχήν περίπτωση πάτης) καί λλοτε συνείδητη (περίπτωση πλάνης. Ο αρετικοί ατοί, φο πρτα πλανήθησαν ο διοι καί σφαλαν, στή συνέχεια πλανοσαν καί λλους, τούς παδούς τους, σους τούς κολουθοσαν). Τό ργο τν μεγάλων Πατέρων ταν κριβς νά ποδείξουν, μέ να πλθος χωρίων πό τήν γ. Γραφή, τι ο ντιλήψεις τν αρετικν κείνων δέν εχαν καμμία σχέση οτε μέ τό γράμμα οτε μέ τό νόημα τς γ. Γραφς. Κάπως τσι ντιμετωπίστηκαν ο ρχαες αρέσεις. Ο γιοι Πατέρες δειξαν σαφς τι ο αρετικοί εχαν μόνο πιφανειακή σχέση μέ τήν γ. Γραφή μλλον τήν χρησιμοποιοσαν ς ργανο προβολς δικν τους ντιλήψεων. δθεν σεβασμός δέν ταν τίποτε λλο πό μιά κρως σεβ χρήση κακοποίηση τς γ. Γραφς.

Η Υπεραγία Θεοτόκος στην Ορθοδοξία και στις αιρέσεις


ΤΕΥΧΟΣ  57                ΤΡΙΠΟΛΙΣ                   ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008

Η  ΥΠΕΡΑΓΙΑ  ΘΕΟΤΟΚΟΣ
ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Εσαγωγικά

Σέ προηγούμενο τεχος το ντύπου μας (Νο 43) εχαμε ναφερθε στήν γιότητα καί στή διδασκαλία τς κκλησίας μας γιά τήν τιμή τν γίων. Εδαμε κε, τι ρθόδοξη διδασκαλία περί τν γίων διαστρέφεται π’ λες γενικά τίς αρέσεις το ερύτερου προτεσταντικο χώρου, παλαιότερες (Λουθηρανοί, Καλβινιστές κ.) καί σύγχρονες (Πεντηκοστιανοί, Μάρτυρες το εχωβ κ.). Τήν δια σχεδόν ντιμετώπιση χει καί διδασκαλία γιά τό πρόσωπο τς περαγίας Θεοτόκου, τό πρόσωπο πού διακρίνεται καί περέχει σαφς λων τν γίων. Ατή κριβς περέχουσα θέση τς «Μητρός το Κυρίου» μς ποχρεώνει νά σχοληθομε εδικά στό τεχος ατό το ντύπου μας μέ τή διδασκαλία γιά τήν Θεοτόκο καί μέ τίς διαστροφές ατς τς διδασκαλίας, πού κατά καιρούς μφανίζονται.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η ιστορική αλήθεια


ΤΕΥΧΟΣ  56             ΤΡΙΠΟΛΙΣ               ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2008

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΟΝΤΩΣ ΜΕΓΑΛΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟ

Εσαγωγή. ζωή νός Μεγάλου.

Στήν ποχή μας παρατηρεται τό φαινόμενο πρόσωπα, πού χουν καταξιωθε πό τήν στορία καί τήν κκλησία, πρόσωπα πού εναι πολύ ψηλά στή συνείδηση το Λαο καί περιβάλλονται μέ τιμή καί γάπη, νά δέχονται συντονισμένες πιθέσεις κατασυκοφάντησης καί λασπολογίας καί νά ξυβρίζονται μέ χυδαο τρόπο. Τέτοιες πιθέσεις προέρχονται καί πό τόν χρο τν αρέσεων καί τς παραθρησκείας, διαίτερα δέ πό τά σύγχρονα ρχαιολατρικά κινήματα, πού ργάζονται γιά τήν ναβίωση τς λατρείας το δωδεκαθέου καί τς ρχαίας εδωλολατρικς θρησκείας. πό τούς πρώτους στόχους τν πιθέσεων εναι ατοκράτωρ καί γιος τς κκλησίας μας Κωνσταντνος Μέγας (280 - 337 μ.Χ.), το ποίου μνήμη τιμται στίς 21 Μαου.