γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Οι απαρχές της Εκκλησίας του Χριστού


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Γ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Θ', τους 2014-2015.

πό τήν Παλαιά στήν Καινή Διαθήκη: Παλαιά Διαθήκη εναι στορία τν μφανίσεων το Χριστο στόν κόσμο πρό τς νσαρκώσεώς Του (εναι «στορία», μλλον «προϊστορία» τς σωτηρίας το κόσμου). Πρόκειται γιά μφανίσεις το Χριστο «ν Δόξη» μφανίσεις το «Κυρίου τς Δόξης», δηλ. ποκαλύψεις τς κτιστης Δόξας νέργειας Θεότητος το Θεο, ο ποες παρέχονται σέ συγκεκριμένα πρόσωπα, πού διαθέτουν τίς κατάλληλες προϋποθέσεις. Τά πρόσωπα ατά στίς θεοπτικές μπειρίες τους δέν βλέπουν πλς τόν «Κύριο τς Δόξης», λλά καί μετέχουν στή Δόξα Του (δοξάζονται ν Ατ). μπειρία τς θεώσεως το ν Χριστ δοξασμο ποτελε τόν πυρνα τς Π. Διαθήκης. Παράλληλα, Π. Διαθήκη παρέχει τίς προϋποθέσεις το ν Χριστ δοξασμο, δηλ. διδάσκει τόν τρόπο ζως, πού δηγε στή σωτηρία καί στή θέωση.

Φωτο 14/9/2014

14-9-2014

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Οι ιστορικές ρίζες του Χριστιανισμού


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Β' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Θ', τους 2014-2015.

« οσία το Χριστιανισμο»: Δυτικός Χριστιανισμός, ς λλοίωση τς οσίας το αθεντικο Χριστιανισμο. «οσία το Χριστιανισμο», ς τρόπος ζως, πού δηγε στήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Τί εναι Χριστιανισμός καί σέ τί διαφέρει πό τίς «λλες θρησκεες». ναζήτηση τς «οσίας το Χριστιανισμο» στήν στορική παρχή του. Χριστιανισμός μφανίζεται στόν κόσμο ς κκλησία. Τό πρόσωπο το ησο Χριστο καί παρχή τς κκλησίας: Κύριος μέ τή Σάρκωσή Του «κκλησίας σάρκα νέλαβε» (γ. Χρυσόστομος). στόσο, Χριστιανισμός ( κκλησία το Χριστο) χει καί προϊστορία. προϊστορία ατή εναι Παλαιά Διαθήκη.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Εισαγωγή στη νέα θεματική ενότητα


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Α' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Θ', τους 2014-2015.

Εσαγωγικά: Τό Θεολογικό Πρόγραμμα «ρθοδοξία καί Ζωή» σέ μιά νέα (νατη) θεματική νότητα. σκοπός καί τό περιεχόμενο το Προγράμματος: Νά μβαθύνει στά ζητήματα ρθοδόξου πίστεως καί ζως. Νά προσεγγίσει τήν οσία τς ρθόδοξης πνευματικότητας. Νά παντήσει σέ διαχρονικά καί αώνια προβλήματα τς νθρώπινης παρξης («παρξιακά» ρωτήματα). Νά παντήσει σέ σύγχρονα προβλήματα το νθρώπου. οσιαστική ταυτότητα (σύμπτωση) «παρξιακν» καί σύγχρονων νθρώπινων προβλημάτων. Τό νόημα τς ζως καί τς παρξης, ς τό κατ’ ξοχήν νθρώπινο πρόβλημα. Ο θρησκεες καί φιλοσοφία πιχειρον νά παντήσουν στά αώνια ρωτήματα. Χριστός παντ πραγματικά σ’ ατά τά ρωτήματα. Ο παντήσεις τς λογικς (φιλοσοφίας) καί τς φαντασίας (θρησκειν) καί ο παντήσεις τς ποκαλύψεως (Θεολογικές παντήσεις). Χριστός ποκαλυπτόμενος στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη (νανθρώπηση, κκλησία).

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Από τη βάση στην κορυφή της «Κλίμακας»


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΙΒ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Τό οὐσιαστικό περιεχόμενο τῆς Κλίμακας: Ἡ θεραπεία τῶν σκληρῶν παθῶν, ὡς περιεχόμενο τῆς Κλίμακας. Ἡ ἔνταξη τοῦ περιεχομένου αὐτοῦ στό εὑρύτερο πλαίσιο τοῦ προορισμοῦ καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Τό σχῆμα: πτώση - ἀποκατάσταση (θεραπεία) - τελείωση (ἐν Χριστῷ δοξασμός). Τό δεδομένο τῆς πτώσεως ὡς προϋπόθεση τῆς Κλίμακας. Ἀφετηρία της (πρώτη βαθμίδα), ἡ «ἀποταγή» τοῦ «κόσμου», δηλ. ἡ ἀναίρεση τῆς πτωτικῆς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, καί τελευταία βαθμίδα της εἶναι ἡ «τελεία ἀγάπη», ἡ ὁποία, ὡς κατάσταση, ὑπερβαίνει τή θεραπεία καί ταυτίζεται μέ τήν ἴδια τή θέωση («ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι» Α' Ἰω. 4,16). Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὡς «τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης καί ἡ Κλίμακα, ὁδηγοί στήν τέχνη τῆς σωτηρίας, ὡς ὁδηγοί πρός τή θέωση. Ὡστόσο, ἡ θεραπεία τῶν παθῶν εἶναι ἕνα μόνο μέρος τῆς διαδικασίας τῆς σωτηρίας. Ἡ διαδικασία τῆς θεραπείας («κάθαρσις») συνίσταται στήν ἄρση τοῦ μεγαλύτερου ἐμποδίου γιά τήν ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας, πού εἶναι τά πάθη. Ἡ κατάσταση τῆς φυσικῆς παρουσίας τῶν ἀρετῶν ἀκολουθεῖ τό στάδιο τῆς θεραπείας τῶν παθῶν καί ταυτίζεται μέ ὅ,τι ἡ Ἀσκητική Παράδοση ἀποκαλεῖ «ἀπάθεια» (= ἀπουσία παθῶν, μετασχηματισμός τῶν παθῶν σέ ἀρετές). Ὅμως, οὔτε ἡ «ἀπάθεια», οὔτε ἡ ἁπλή παρουσία τῶν ἀρετῶν ταυτίζονται μέ τόν τελικό προορισμό τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ προορισμός αὐτός εἶναι ἡ θέωση.

Η Ανάσταση του Κυρίου στην Ορθόδοξη Παράδοση


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΙΑ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί ἡ Ἀνάστασις: Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ὡς κορυφαία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑορτῶν. Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὡς κέντρο τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου: Ἀρχή (Δημιουργία), μέσον (Ἐνανθρώπησις) καί τέλος (Κρίσις). Ἡ πίστις στόν Χριστό (ὡς «Υἱό τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος»), ὡς θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἀνάστασις ἀποκαλύπτει καί ἐπισφραγίζει τήν «ταυτότητα» (θεότητα) τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πίστις στόν Χριστό = πίστις στήν Ἀνάσταση = πίστις στήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ.

Η αγάπη, το πλήρωμα των αρετών


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Ι' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Ἡ τριάς τῶν κορυφαίων ἀρετῶν: Πίστις, ἐλπίς καί ἀγάπη. Ὁ «Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως» (Λ') λόγος τῆς Κλίμακος. Ἡ σύνδεση τῶν τριῶν ἀρετῶν μεταξύ τους: κατά τό παράδειγμα τοῦ ἡλιακοῦ δίσκου, τῆς ἀκτίνας καί τοῦ φωτός (Κλῖμαξ, λ', 2-3). Ἡ ἀσύγκριτη ὑπεροχή τῆς ἀγάπης: «μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α' Κορ. 13,13). Πλήρωμα πασῶν τῶν ἀρετῶν. Ἡ εὐρύτητα καί ἡ καθολικότητα τῆς ἀγάπης: Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἁπλῶς καί μόνο μιά συναισθηματική κατάσταση, ἀλλά στάση ζωῆς τοῦ ὅλου ἀνθρώπου. Ἡ μονιμότητα τῆς ἀγάπης ἤ ἡ ἀγάπη ὡς κατάστασις τοῦ «μέλλοντος αἰῶνος»: «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α' Κορ. 13,8).

Η ακηδία, η αναισθησία και η δειλία


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Θ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Ἡ ἀκηδία καί ἡ θεραπεία της: Ἀκηδία: ἐκ τοῦ α + κήδομαι (φροντίζω) = δέν φροντίζω. Ἀκηδία = πνευματική ἀναισθησία, ὀκνηρία, ἀδιαφορία γιά τήν προσευχή, τή μελέτη, τήν ἄσκηση, τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί, γενικά, γιά κάθε πνευματικό ἔργο. Ἡ ἀκηδία ὡς «πνεῦμα» (δαιμόνιο), ἀφοῦ κάθε πάθος ὑποβάλλεται καί ὑποδαυλίζεται ἀπό συγκεκριμένο δαιμόνιο ἤ ὁμάδα δαιμονίων. Ἡ ἀκηδία ὡς ἕνας ἀπό τούς ὀκτώ περιεκτικούς λογισμούς τῆς κακίας, «δι' ὧν πᾶσα ἁμαρτία τελεῖται». Ὁ «Περί ἀκηδίας» (ΙΓ') λόγος τῆς Κλίμακος. Αἴτιο τῆς ἀκηδίας ἡ ἔλειψη ὑπακοῆς. Αἴτια, ἐπίσης, ἡ λήθη τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν καί ἡ ἐνασχόληση μέ τά γήϊνα καί ἀνθρώπινα. Ἡ σκληροκαρδία ὡς αἴτιο ἀκηδίας. Ἡ ἀκηδία καί ἡ ἀμέλεια (ὀκνηρία) πρός σωματικές ἐργασίας: ἡ σωματική ἄσκηση, ἄλλοτε φάρμακο κατά τῆς ἀκηδίας καί ἄλλοτε πρόφαση ἀκηδίας. Στόν μοναχισμό ἡ ἀκηδία πλήττει περισσότερο ἀσκητές καί ἐρημῖτες. Ἀποτελέσματα («καρποί») τῆς ἀκηδίας: ἄσκοπες μετακινήσεις ἀπό τόπο σέ τόπο, παρακοή στόν πνευματικό, ἐγκατάλειψη κάθε πνευματικῆς ἐργασίας. Φάρμακα θεραπείας τῆς ἀκηδίας: ἡ ὑπακοή, ἡ χωρίς ὑπερβολές σωματική ἄσκηση, ἡ προσευχή, ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, ἡ μνήμη τῶν πταισμάτων μας, ἡ ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.

Η νηστεία της Εκκλησίας


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Η' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Ἡ γαστριμαργία καί ἡ θεραπεία της: Ὁ «Περί γαστριμαργίας» (ΙΔ') λόγος τῆς Κλίμακος. Ἡ γαστριμαργία στήν ἱεράρχηση τῶν παθῶν: Ἐκ τῆς Φιλαυτίας προέρχονται οἱ «γίγαντες τῶν παθῶν» (Φιλοδοξία, Φιλαργυρία, Φιληδονία). Μορφές Φιληδονίας εἶναι: α) ἡ γαστριμαργία καί β) ἡ πορνεία. Ἡ γαστριμαργία ὡς «μήτηρ» τῆς πορνείας. Ἡ νηστεία ὡς δραστικό φάρμακο θεραπείας τῆς γαστριμαργίας. Ἡ Μ. Τεσσαρακοστή ὡς κατ’ ἐξοχήν περίοδος νηστείας.

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Οι λογισμοί και ο χειρισμός τους


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Ζ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Εἰσαγωγή: Σπουδαιότατο ρόλο στήν πνευματική ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν οἱ λογισμοί. Ὁ «Περί λογισμῶν βλασφημίας» (ΚΓ') λόγος τῆς Κλίμακος. Ἡ ἄμεση σύνδεση λογισμῶν καί παθῶν. Οἱ ἀνθρωπολογικές προϋποθέσεις τῆς λειτουργίας τῶν λογισμῶν. Ὁ ἄνθρωπος ὡς σύζευξις σώματος καί ψυχῆς. Τό τριμερές τῆς ψυχῆς: α) «λογιστικόν», β) «θυμοειδές», γ) «ἐπιθυμητικόν» (ἤ «νόησις», «βούλησις», «συναίσθημα»). Τό «λογικόν» («λογιστικόν») καί τό «ἄλογον» («θυμοειδές» + «ἐπιθυμητικόν») μέρος τῆς ψυχῆς. Ἡ διάκριση τοῦ «λογιστικοῦ» σέ «νοῦν» καί «λόγον», κατά τούς Πατέρες. Στό «θυμοειδές» καί στό «ἐπιθυμητικόν» ἐνεργοῦν τά περιεκτικά πάθη τοῦ θυμοῦ καί τῆς ἐπιθυμίας ἀντιστοίχως. Ὁ θυμός καί ἡ ἐπιθυμία εἶναι «ἄλογα πάθη» τῆς ψυχῆς. Λογισμοί εἶναι τό μέσο, μέ τό ὁποῖο τά πάθη προσβάλλουν τό «λογικόν» μέρος τῆς ψυχῆς. Οἱ λογισμοί ὡς ἀρχή τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν: κάθε ἁμαρτία ἔχει τήν ἀφετηρία της σέ λογισμούς, δηλ. κάθε ἁμαρτία ἔχει τήν ἀφετηρία της στήν ψυχή («οὐκ ἐκ τοῦ σώματος ἡ ἁμαρτία, ἀλλ' ἐκ τῆς ψυχῆς»). Ὁ ἔλεγχος καί ἡ θεραπεία τῶν λογισμῶν, ταυτίζεται σχεδόν μέ τή θεραπεία (σωτηρία) τοῦ ὅλου ἀνθρώπου. Ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν «κατ’ ἐνέργειαν» ἁμαρτία εἶναι μέρος μόνο τῆς θεραπείας.

Η μετάνοια ως πύλη της σωτηρίας


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΣΤ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Ἀπό τήν ὑπακοή στή μετάνοια: Ὁ Δ' λόγος τῆς Κλίμακας ἀναφέρεται στήν ὑπακοή. Ἡ ὑπακοή εἶναι κατ’ ἐξοχήν μοναχική, ἀλλά καί «κοσμική» ἀρετή. Εἶναι μία ἀπό τίς τρεῖς βασικές μοναχικές ὑποσχέσεις: ὑπακοή, παρθενία καί ἀκτημοσύνη. Ἡ ὑπακοή εἶναι ἡ ὁδός τῆς ἐπιστροφῆς στόν Θεό. Ἄν ἡ παρακοή ἐπέφερε τήν πτώση («διά τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνός ἀνθρώπου ἁμαρτωλοί κατεστάθησαν οἱ πολλοί», Ρωμ. 5,19), ἡ ὑπακοή ἐπιφέρει τή σωτηρία. Ἡ ὑπακοή εἶναι μίμησις Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔγινε «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλ. 2,8). Ὑπακοή σημαίνει προσαρμογή τοῦ ἐπαναστατημένου ἀνθρώπινου θελήματος στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Στόν μοναχισμό ὁρατός ἐκφραστής τοῦ θείου θελήματος καί εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Γέροντας (Ἡγούμενος). Ἡ ὑπακοή εἶναι ἐλεύθερη ἐπιλογή μας: δέν εἶναι ἐξωτερικός καταναγκασμός καί πραγματική δουλεία, ἀλλά ἑκούσια «δουλεία».

Χριστιανός και κόσμος


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Ε' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Η΄, τους 2013-2014.

Ἡ γενική εἰσαγωγή τῆς Κλίμακας: Τό πρῶτο μέρος τῆς Κλίμακας (λόγοι 1-3) ἀποτελεῖ οὐσιαστικότατη γενική εἰσαγωγή στό ζήτημα τῆς θεραπείας τῶν παθῶν καί ἀναφέρεται στή σχέση Μοναχοῦ (Χριστιανοῦ) καί κόσμου. Περιλαμβάνει τρεῖς λόγους: α)  Περί ἀποταγῆς, β) Περί ἀπροσπαθείας καί γ) Περί ξενιτείας.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Ο Ιησούς Χριστός και η αίρεση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ «ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

ΠΡΩΤ.
ΣΩΤΗΡΙΟΥ Ο. ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑ

Εἰσήγηση
στήν ΚΣΤ' Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
καί Ἱερῶν Μητροπόλεων διά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας,
Λαμία 3 - 5 Νοεμβρίου 2014.

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Εὐχαριστῶ θερμά τή Συνοδική Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί ἰδιαίτερα τόν σεβαστό Γραμματέα της π. Κυριακό Τσουρό γιά τή μεγάλη τιμή νά εἶμαι κι ἐγώ μεταξύ τῶν εἰσηγητῶν αὐτῆς τῆς Συνδιασκέψεως μέ τό πολύ σημαντικό καί ἐνδιαφέρον θέμα τῶν ἐξωχριστιανικῶν, αἱρετικῶν καί ἀποκρυφιστικῶν θεωρήσεων τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στά πλαίσια τοῦ γενικοῦ αὐτοῦ θέματος ἡ παροῦσα Εἰσήγηση θά ἐπιχειρήσει νά προσεγγίσει διάφορες πλευρές τῆς διδασκαλίας γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τῆς πιό γνωστῆς αἵρεσης στήν Ἑλλάδα, τῆς ὀργάνωσης καί ἑταιρίας «Σκοπιά» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ».

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Βουδιστικές αιρέσεις και Ορθόδοξη πίστη



ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

ΠΡΩΤ.
ΣΩΤΗΡΙΟΥ Ο. ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑ

(Ὁμιλία στόν . Ναό Εαγγελιστρίας Λεωνιδίου, τήν Τετάρτη 9/4/2014)

Σεβασμιώτατε,
σεβαστοί πατέρες καί γαπητοί δελφοί,

Βρισκόμαστε δη στά πρόθυρα τς γίας καί Μεγάλης βδομάδος καί τοιμαζόμεθα νά ζήσουμε γιά μιά κόμη φορά τά μεγάλα γεγονότα τν χράντων Παθν καί τς ναστάσεως το Κυρίου μας. Μιά μεγάλη πνευματική πορεία γγίζει στό τέλος της. Μιά πορεία, πού δέν ξελίσσεται χωρίς μπόδια καί προβλήματα, τά ποα τείνουν νά μεταβάλλουν τόν χαρακτρα της καί μς ναγκάζουν νά σχοληθομε μέ θέματα πού εναι ξω πό τό κλίμα τν μερν. Ζομε σέ καιρούς ραγδαίων μεταβολν καί ξελίξεων. Μιά πρωτοφανής πνευματική καί οκονομική κρίση, πως εναι γνωστό, πλήττει τήν λληνική κοινωνία, τς ποίας χαρακτρας συνεχς μεταβάλλεται καί λλοιώνεται. Παραδοσιακές ξίες μφισβητονται καί νέα θη κτοπίζουν κάθε παραδεδομένο στοιχεο. Μπροστά στίς πανίσχυρες δομές τς παγκοσμιοποίησης τά «σύνορα» τν πολιτισμν πέφτουν καί ο πνευματικές ντιστάσεις ξουδετερώνονται.