γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Καλά Χριστούγεννα!


Ορθόδοξη ανθρωπολογία και πάθη Β


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΣΤ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Ζ΄, τους 2012-2013.

ψυχή καί τά μέρη της: ψυχή εναι τό θάνατο μέρος το νθρώπου. ντιλήψη γιά τήν θανασία τς ψυχς εναι δη γνωστή πό τήν λληνική φιλοσοφία, πως καί διάκριση μεταξύ ψυχς καί σώματος. Ο Πατέρες τήν προσλαμβάνουν καί τήν προσαρμόζουν στά ρθόδοξα δεδομένα ς ξς: α) ψυχή δέν εναι αώνια, λλά κτιστή. β) ψυχή εναι «φύσει» θνητή καί «χάριτι» θάνατη. γ) ψυχή δέν ταυτίζεται μέ τόν λο νθρωπο. δ) θανασία το νθρώπου δέν στηρίζεται στήν θανασία τς ψυχς, λλά στήν νάσταση το Χριστο. ψυχή δέν ταυτίζεται μέ τή θεία πνοή (Γεν. 2,7), λλά εναι ποτέλεσμα (νέργημά) της. Κύρια μέρη δυνάμεις τς ψυχς εναι «νος» καί «λόγος»: ψυχή διακρίνεται σέ «νοερά» καί «λογική» ψυχή. «Λόγος» εναι νόηση, τυπική λογική καί «νος» εναι μιά λλη δύναμη, πού μόνο στήν κατάσταση το πεπτωκότος νθρώπου ταυτίζεται μέ τή νόηση («λόγο»). Στόν μέσο νθρωπο νος εναι νενεργός («σκοτισμένος»). «νος» εναι «μέρος τς ψυχς τό καθαρώτατον» καί «σπερ φθαλμός ν σώματι, οτως ν ψυχ νος» (γ. ω. Δαμασκηνός). «νος» εναι τό γνωστικό ργανο, μέ τό ποο νθρωπος βλέπει τόν Θεό καί κοινωνε μαζί Του. «Νος» καί «λόγος» χι μόνο διαφέρουν μεταξύ τους, λλά χρησιμοποιον καί διαφορετικά σωματικά ργανα: ργανο το «λόγου» εναι γκέφαλος, ν ργανο το «νο» εναι καρδία. μως, «νος» καί «λόγος» δέν εναι τά μόνα μέρη τς ψυχς. Ο Πατέρες χρησιμοποιον τή βασική διάκριση τς λληνικς φιλοσοφίας, κατά τήν ποία ψυχή διακρίνεται σέ νόηση, βούληση καί συναίσθημα («λογιστικόν», «θυμοειδές» καί «πιθυμητικόν»). Κατά τούς Πατέρες, νόηση («λογιστικόν») ποτελε τό «λογικόν» μέρος («νος» καί «λόγος»), δέ θυμός καί πιθυμία («θυμοειδές» καί «πιθυμητικόν») ποτελον τό «λογον» μέρος το νθρώπου. Ο Πατέρες θά μποροσαν νά χρησιμοποιήσουν νετα καί σύγχρονες διακρίσεις το νθρώπου, κατά τίς ποες «ψυχή» διακρίνεται σέ α) συνειδητό καί β) μή συνείδητο μέρος, τό συνειδητό διακρίνεται σέ ασθηση, νόηση, βούληση, συναίσθημα, διαίσθηση κ.λ.π. καί τό μή συνειδητό μέρος διακρίνεται σέ ποσυνείδητο, συνείδητο κ.λπ.

Ορθόδοξη ανθρωπολογία και πάθη Α


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Ε' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Ζ', τους 2012-2013.

Εσαγωγικά: Τά πάθη συνδέονται μεσα μέ τό ρώτημα γιά τόν νθρωπο: Κατανοομε τί εναι τά πάθη καί πς πιδρον, ν χουμε κατανοήσει τί εναι νθρωπος. κόμη, διαίρεση καί κατάταξη τν παθν κολουθε τή διαίρεση το νθρώπου σέ σμα καί ψυχή καί τή διαίρεση τς ψυχς στά πιμέρους στοιχεα της. 

Ο προσηλυτισμός των αιρέσεων και η Κατήχηση της Εκκλησίας



ΤΕΥΧΟΣ 48    ΤΡΙΠΟΛΙΣ     ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2007

Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ 
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

προσηλυτισμς ς τακτικ τν παραθρησκευτικν μάδων

ν ανοίξουμε να γκυρο λεξικ νομικν ρων στ λέξη «προσηλυτισμός», θ διαβάσουμε λίγο πολ τν κόλουθο ρισμό: τι προσηλυτισμς ποτελε πράξη παραβίασης τς θρησκευτικς συνείδησης το προσώπου, πο συντελεται μ τν μεταστροφή του σ λλο θρησκευτικ δόγμα θρήσκευμα μ τ χρήση θέμιτων μέσων, πως εναι παροχ πόσχεση παροχς λικν νταλλαγμάτων, ξευρέσεως ργασίας, ξασφάλισης στέγης, σπουδν κ.τ.. καί, γενικς, μ κατάχρηση τς μπιστοσύνης, τς πνευματικς νεπάρκειας, τς κουφότητας (πιπολαιότητας) τς νάγκης το προσώπου, πο νδεχομένως εναι μπερίστατο. πάρχει μάλιστα πρόβλεψη π τν πλευρ το νομοθέτη, σο κα ν σήμερα φαίνεται τι τ πράγματα χουν δρανήσει, γι τιμωρία κείνων πο πιδιώκουν τν προσηλυτισμό, φο, ς πράξη θέμιτου δεολογικο (θρησκευτικο) νταγωνισμο, προσηλυτισμς παγορεύεται μ τν παράγραφο 2 το ρθρου 13 το Συντάγματος κα τιμωρεται κατ τς π τούτου διατάξεις εδικο ποινικο νόμου. προσηλυτισμς ποτελε, λοιπόν, μία κατάφωρη παραβίαση τς τομικς λευθερίας το πολίτη κα συνιστ δεολογικ προπαγάνδα. Ο παραθρησκευτικς μάδες κα αρέσεις κατόρθωσαν ν περτονίζεται ντίληψη τς θρησκευτικς λευθερίας, στε μ τν πονεύρωση τν νομικν διατάξεων πο προστάτευαν τ θρησκευτικ κριβς λευθερία τν τόμων, ν πιδίδονται σύδοτες σ κινήσεις γρας παδν. π τ μία διαφορία το κράτους κα τν πευθύνων καί π τν λλη νομικ τελμάτωση κα σύγχυση (μέχρι φησυχασμο) τν πνευματικν ταγν διευκόλυναν φάνταστα τ ργο τν προσηλυτιστν.